رویکردهای نوین در مدیریت ورزشی

تفریح در محل کار می تواند هر فعالیت اجتماعی، بین فردی یا وظیفه ای تلقی شود که ماهیت بازیگوشی و فکاهی دارد و برای فرد سرگرمی، لذت و خوشی را فراهم می سازد. هدف این پژوهش، شناسایی عوامل ایجادکننده تفریح در محل کار در سازمان تربیت بدنی ارتش بود. نوع پژوهش، توسعه ای به صورت ترکیبی است و برای استخراج عوامل از روش کیفی به شیوه مردم نگاری استفاده شد. جامعه آماری پژوهش تمامی کارکنان سازمان تربیت بدنی ارتش بودند. حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه گیری مدلسازی معادلات ساختاری (5q≤n≤15q) تعیین شد. در بخش کمّی پژوهش به منظور تأیید مدل حاصل از بخش کیفی پژوهش، پرسشنامه ای محقق ساخته طراحی شد. با توجه به تعداد پرسش های پرسشنامه، 377 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شد و به همین میزان، پرسشنامه ها توزیع و تکمیل شد. پایایی پرسشنامه نیز به روش آلفای کرونباخ و روایی به دو روش محتوایی و سازه با استفاده از الگوی معادلات ساختاری تأیید شد. تحلیل داده ها در بخش کیفی با رویکرد تحلیل تماتیک انجام گرفت. نتایج بخش کیفی پژوهش نشان دهنده آن است که تفریح در محل کار دارای پنج بعد (فعالیت های تفریحی رسمی، حمایت مدیریت از تفریح، مسئولیت های شغلی مفرح، آزادی های فردی و معاشرت با همکاران) است و سه دسته از عوامل فردی، سازمانی و برون سازمانی در ایجاد تفریح در محل کار نقش دارند. نتایج بخش کمّی پژوهش نیز نشان می دهد که عوامل فردی به میزان 60/0، عوامل سازمانی به میزان 77/0 و عوامل برون سازمانی به میزان 25/0 بر تفریح در محل کار تأثیرگذارند. براساس نتایج می توان گفت که تأثیر مثبت حاصل از تجربه تفریح در محل کار می تواند مزایای بلندمدت در پی داشته باشد و محیط های سرگرم کننده کلید رشد انگیزه و بهره وری کارکنان هستند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط استراتژی های بازاریابی بر وفاداری به برند کالاهای ورزشی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع تحقیقات همبستگی بود که به صورت پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی مصرف کنندگان کالاهای ورزشی ایرانی در فروشگاه های ورزشی شهر تبریز بود. از آنجا که حجم جامعه آماری مشخص نبود، حجم نمونه براساس جدول کرجسی و مورگان برای جوامع نامعلوم 384 نفر در نظر گرفته شد. در این مطالعه از پرسشنامه های استاندارد به عنوان ابزار گردآوری داده ها استفاده شد. پرسشنامه استراتژی پورتر (1378)، حاوی 27 سؤال درباره سه استراتژی رقابتی پورتر (تمایز، تمرکز و رهبری در هزینه) و پرسشنامه استاندارد وفاداری به برند (محمودی و همکاران، 1394) که شامل دو مؤلفه وفاداری رفتاری و وفاداری نگرشی و در مجموع دارای 15 سؤال است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با نظر یازده تن از استادان متخصص در حوزه های مدیریت ورزشی و مدیریت بازرگانی تأیید شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در متغیر استراتژی های بازاریابی 0.87 و برای وفاداری به برند 0.85 به دست آمد. نتایج نشان داد که استراتژی های تمرکز (CR=13.96) و رهبری در هزینه ها (CR=7.21)، با شدت زیاد و استراتژی تمایز (CR=8.11) با شدت متوسط، بر وفاداری به برند تأثیرگذار است. با توجه به نتایج تحقیق مدیران شرکت های ایرانی می توانند با ایجاد تمایل بین محصولات خود و برندهای خارجی و با استفاده از ظرفیت های فرهنگی و ملی کشور و همچنین رهبری در هزینه ها و استفاده از روش های نوین قیمت گذاری و غیره نسبت به جذب و حفظ مصرف کنندگان خود به صورت مؤثرتری اقدام کنند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل زمینه ای، محیطی و راهبردهای ظرفیت سازی ورزش کشور انجام گرفت. روش تحقیق آمیخته (کیفی – کمی) بود. در بخش کیفی از روش پدیدارشناسی و در بخش کمی از روش توصیفی- پیمایشی بهره گرفته شد. نمونه آماری در بخش کیفی 11 نفر از متخصصان و صاحب نظران حوزه مدیریت ورزشی در کشور بود و جامعه آماری در بخش کمی شامل تمامی مدیران و نخبگان مدیریت ورزشی کشور اعم از مدیران کل، رؤسای فدراسیون ها و اعضای هیأت علمی مدیریت ورزشی دانشکده های تربیت بدنی کشور بود. روش نمونه گیری در بخش کیفی هدفمند و در بخش کمی غیرتصادفی هدفمند بود که 270 نفر به عنوان نمونه آماری به منظور بررسی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های پژوهش در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بود. تجزیه وتحلیل داده ها در بخش کیفی به روش تحلیل تم مبتنی بر کدگذاری باز و در بخش کمی از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل عاملی تأییدی مرتبه دوم در نرم افزار اس پی اس اس21 و لیزرل 8 انجام گرفت. نتایج نشان داد که عوامل زمینه ای (منابع انسانی، امور مالی، روابط و شبکه های خارجی، برنامه ریزی و توسعه و توسعه بازار)، محیطی (آمادگی، فناوری اطلاعات، نوآوری و مدیریت دانش) و راهبردها (توسعه بسترها و توسعه ساختارها) در ظرفیت سازی ورزش کشور نقش مؤثری دارند. در نتیجه می توان با تمرکز بر عوامل زمینه ای، محیطی و راهبردها در راستای ظرفیت سازی ورزش کشور گام های مؤثری برداشت.

خصوصی سازی را می توان مشارکت عموم مردم در تمامی سطوح اقتصادی کشور و نظارت غیرمستقیم دولت در کارها دانست. در پژوهش حاضر چالش ها و فرصت های خصوصی سازی باشگاه استقلال و پرسپولیس بررسی شد. روش پژوهش آمیخته کیفی و رتبه بندی مؤلفه ها روش کمی بود. برای جمع آوری داده ها، از روش مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران، داوران، بازیکنان، حقوقدانان، مربیان، استادان دانشگاه، مسئولان اداره ورزش و جوانان، مسئولان وزارت اقتصاد و دارایی، اهالی رسانه، پیشکسوتان، هواداران که در عرصه فوتبال و بخش خصوصی به نوعی فعالیت می کنند، انتخاب شدند و مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گرفت. بعد از رسیدن به اشباع نظری مصاحبه متوقف و در بخش کمی به تعداد 384 نفر پرسشنامه ارسال شد. روایی صوری این پژوهش توسط 8 نفر از استادان مدیریت ورزشی تأیید شد و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 86% به دست آمد. برای محاسبه آماری از آمار توصیفی و برای رتبه بندی مؤلفه ها از آزمون فریدمن استفاده شد. در قسمت چالش ها مدیریت با 04/4 درصد مهم ترین بخش و در قسمت فرصت ها بخش مدیریت و اقتصادی با 3 درصد تأثیرگذارترین موارد برای واگذاری این دو باشگاه به بخش خصوصی تعیین شدند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که با تأمین منابع مالی لازم، توجه مدیران به بخش خصوصی برای ورود به بورس و رقابت تجاری مثبت بین باشگاه ها برای جذب بخش های خصوصی کارامد باید گامی مؤثر در جهت خارج شدن این دو باشگاه از انحصار دولت برداشت.

هدف این تحقیق طراحی مدل انگیزه مشارکت ورزشی در بهره وری کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران با نقش میانجی دگرگون سازی شغلی بود. تحقیق کمی، کاربردی از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران بودند که به استناد تعیین حجم نمونه در معادلات ساختاری 538 نفر از طریق نمونه گیری احتمالی به روش طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های بهره وری هرسی و گلداسمیت (26 گویه)، دگرگونی شغلی اسلمپ و ولابرودریک (15 گویه) و انگیزه مشارکت ورزشی کارکنان (محقق ساخته 22 گویه) بود. روایی صوری و محتوایی با نظر خبرگان و روایی سازه با تحلیل عاملی تأییدی انجام گرفت. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ همگی بالای 70/0 بود. یافته ها نشان داد 46 درصد از اثر کل انگیزه مشارکت ورزشی بر بهره وری از طریق متغیر میانجی دگرگون سازی شغلی تبیین می شود و شاخص برازش مدل GOF با 307/0 حاکی از برازش متوسط مدل بود. بنابراین با توجه به تأیید رابطه انگیزه مشارکت ورزشی و دگرگون سازی شغلی بر بهره وری تأکید بر روی نقش این دو متغیر، توسط مسئولان سازمان ها به منظور ارتقای بهره وری کارکنان توصیه می شود.

عوامل ارزش آفرین در سازمان و به تبع آن به کارگیری مهندسی ارزش از عوامل پایه ای خدمات باکیفیت به شمار می روند و از راه های مفید، به منظور استفاده مدیران از مهندسی ارزش، شناسایی عوامل موفقیت پیاده سازی مهندسی ارزش در سازمان هاست. هدف پژوهش حاضر تدوین الگوی عوامل مؤثر بر استقرار مهندسی ارزش در ورزش بود. روش تحقیق توصیفی–پیمایشی بود. جامعه آماری شامل مدیران بخش ورزش شهرداری، عمران و شهرسازی و مجموعه های ورزشی همچنین کارشناسان بخش ورزش، عمران و شهرسازی و پیمانکاران مجموعه های ورزشی شهرداری تهران به تعداد 600 نفر بودند. روش نمونه گیری تصادفی ساده که تعداد طبق جدول کرجسی-مورگ ان 234 نفر تعیین شد. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته استقرار مهندسی ارزش بود که پس از تأیید روایی صوری، محتوا (نظرهای 9 متخصص) و سازه (تحلیل عاملی تأییدی) و پایایی (آلفای کرونباخ) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها در بخش توصیفی و استنباطی از نرم افزار SPSS 22.0 و Smart PLS 3 استفاده شد. نتایج تحلیل عامل اکتشافی نشان دهنده 6 عامل (پیروی از برنامه ریزی، کیفیت اطلاعات، تدوین راهبرد، انتخاب محدوده، حمایت مدیران ارشد و خصوصیات تیم مهندسی ارزش) با تبیین 942/76 درصد واریانس و شاخص کیس مایر الکین 943/0 درصد بود که عامل پیروی از برنامه زمانی بیشترین اثر را داشت. نتایج تحلیل عاملی تأییدی از برازش قابل قبول داده ها حکایت داشت. همچنین روایی محتوا، واگرا و همگرا بیانگر روایی خوب مقیاس بود. مهندسی ارزش با توجه به ماهیتی که دارد، به عنوان ابزاری قوی برای حل مسئله و تصمیم گیری می تواند در سازمان های ورزشی به کار رود.

با توجه به جایگاه والای ورزش در جامعه؛، انتظار می رود که مبحث اخلاق و مدیریت اخلاقی در سازمان های ورزشی مورد تأکید باشد. هدف از پژوهش حاضر شناسایی و تبیین عوامل مؤثر بر پیاده سازی مدیریت اخلاقی در ورزش کشور براساس نظریه داده بنیاد و ارائه مدل بود. هدف تحقیق حاضر از نوع کاربردی و جست وجوی داده ها از نوع کیفی و براساس نظریه داده بنیان و روش تجزیه وتحلیل داده ها از نوع تحلیلی-اکتشافی و زمان انجام تحقیق از نوع حال نگر است که جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی و پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه خبرگان ورزش کشور را شامل می شود و نمونه آماری با توجه به حجم جامعه در سال 1398، به صورت هدفمند انتخاب و در نهایت با 35 نفر مصاحبه نیمه سازمان یافته و اکتشافی انجام گرفت و از روش تحلیل داده بنیاد استفاده شد. نتایج نشان داد که مفاهیم به دست آمده از کدگذاری نشانه ها در مقوله های پدیده، شرایط علی، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر، راهبردها و پیامدهای پیاده سازی مدیریت اخلاقی در ورزش کشور تقسیم شدند. مدیران ورزش کشور می توانند مدل به دست آمده را در جهت پیاده سازی مدیریت اخلاقی در ورزش به کار گیرند.

هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی شاخص های ارزیابی عملکرد ادارات کل ورزش و جوانان استان های کشور بود. روش تحقیق توصیفی است و به روش میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری مطالعه شامل کارشناسان دفاتر ارزیابی عملکرد و بازرسی و نظارت ستاد و ادارات کل ورزش و جوانان سراسر کشور (439 نفر) بود. روش نمونه گیری در این مطالعه، روش تصادفی ساده بود و برای تعیین حجم نمونه (205) از جدول مورگان استفاده شد. اطلاعات مورد نیاز نیز با ابزارهای مصاحبه و پرسشنامه جمع آوری شد. پرسشنامه دارای 7 بعد بود و روایی آن توسط محققان تأیید شد. از طرفی به منظور سنجش پایایی آن از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای کرونباخ 819/0 بود و برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل مسیر و فریدمن استفاده شد. با توجه به نتایج تحقیق، برای ارزیابی عملکرد ادارات کل ورزش و جوانان باید از هفت بعد ورزش قهرمانی، همگانی، بانوان، جوانان، مالی، منابع انسانی و فناوری اطلاعات استفاده کرد. تحلیل داده ها همچنین نشان داد که ورزش قهرمانی به علت ملموس بودن نتایج آن مانند مقام های کسب شده در اولویت قرار دارد. از طرفی ورزش موضوعی است که هم خودش می تواند درآمدزا باشد و هم نیاز زیادی به منابع مالی دارد و بر همین اساس بعد مالی بعد از بعد ورزش قهرمانی و قبل از ابعاد ورزش همگانی، ورزش بانوان و حتی امور جوانان در اولویت دوم قرار دارد. ابعاد ورزش همگانی، ساماندهی امور جوانان، ورزش بانوان، منابع انسانی و فناوری اطلاعات در رتبه های بعدی این فهرست قرار دارند.

هدف تحقیق حاضر، ارائه مدل پارادایمی مربیگری حرفه ای ورزش ایران بود. روش تحقیق از نوع داده بنیاد، و مشارکت کنندگان، بیست نفر از مربیان و ورزشکاران رشته های فوتبال، فوتسال، والیبال، هندبال، دوومیدانی، بدمینتون، بدنسازی، پرورش اندام، ژیمناستیک، کاراته و شنا بودند. مربیان دارای مدارک بین المللی و از نظر هم ردیفان سرآمد بودند و ورزشکارانی انتخاب شدند که در سطح ملی و بین المللی فعالیت داشتند. آنها به صورت هدفمند و گلوله برفی برای مصاحبه های عمیق و اکتشافی انتخاب شدند. مصاحبه ها تا زمان رسیدن به اشباع نظری ادامه پیدا کرد. اعتبار یافته ها از طریق استفاده از افراد آگاه و منابع مکتوب، انتقال پذیری نتایج پژوهش، استخراج حداکثری و غیرتکراری داده ها انجام گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که تعداد 590 کد مفهومی با تعداد 153 مؤلفه و 45 مقوله اصلی در قالب ابعاد شش گانه شامل عوامل علّی (9)، عوامل زمینه ای (8)، مقوله مرکزی (1)، راهبردها (7)، شرایط مداخله گر (13) و پیامدها (7) استخراج شد. می توان نتیجه گرفت مربی باید علاوه بر توسعه عوامل فردی، به عوامل بین فردی و بافتی هم توجه کند و از دانش و هنر خود برای اجرای نقش ها، وظایف و فعالیت های متعددی که به عهده دارد، به نحو مطلوب استفاده کند.

تحقیق حاضر با هدف تدوین راهبرد و توسعه ورزش قهرمانی دانشگاه فردوسی مشهد با استفاده از تکنیک متاسوات، به شناسایی منابع، توانایی ها و قابلیت های دانشگاه فردوسی مشهد با استفاده از رویکرد مبتنی بر منبع می پردازد. این تحقیق از حیث هدف کاربردی بوده و روش انجام آن توصیفی- پیمایشی است. داده ها و اطلاعات موردنظر در دو بخش ابتدا از طریق مطالعه اسنادی و کتابخانه ای سپس به صورت میدانی و نظرخواهی از 10 نفر از استادان، خبرگان و مدیران حاضر و سابق در حوزه ورزش در شهر مشهد- به روش هدفمند- جمع آوری شد. نتایج حاکی از آن است کیفیت مناسب اماکن ورزشی سرپوشیده و تعداد مکفی اماکن ورزشی سرپوشیده و روباز جزو مهم ترین منابع، توانایی ها و قابلیت ها دانشگاه فردوسی مشهد به شمار می آید. سرانه یا بودجه کم ورزش دانشگاهی و استعدادهای موجود در ورزش دانشگاهی دارای بیشترین میزان اثرگذاری بر توسعه ورزش قهرمانی دانشگاه فردوسی مشهد هستند. همچنین با توجه به نتایج پژوهش، در بین رقبا دانشگاه تهران به عنوان اولین و مهم ترین رقیب، دانشگاه خوارزمی دومین رقیب و دانشگاه فنی و حرفه ای مازندران به عنوان سومین رقیب دانشگاه فردوسی مشهد با توجه به نقشه رقابتی شناخته شده اند.