بیژن شهریاری

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش رهبری اصیل بر عملکرد اجتماعی شعب بانک شهر با نقش میانجی اعتماد عمومی (مورد مطالعه: شعب بانک شهر مشهد) است. پژوهش حاضر از حیث روش شناسی یک مطالعه توصیفی و کاربردی است که به صورت مقطعی به بررسی پدیده های مورد بررسی پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش شامل 135 نفر از کارکنان شعب بانک شهر مشهد است که براساس فرمول کوکران ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت انجام این پژوهش از پرسشنامه های رهبری اصیل گاتلین و همکاران (2016)، عملکرد اجتماعی لکومت و همکاران (2014) و اعتماد عمومی پیران نژاد (1390) استفاده گردید. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار PLS در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. تجزیه و تحلیل فرضیه ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد با توجه به اینکه مقدار t بین متغیرهای رهبری اصیل به عملکرد اجتماعی 342/9 و بین رهبری اصیل به اعتماد عمومی برابر با 631/7 و بین اعتماد عمومی به عملکرد اجتماعی برابر با 697/2 است که مقداری بیشتر از 96/1 دارند، بنابراین ارتباط بین متغیر برون زای رهبری اصیل بر روی متغیر درون زا و وابسته عملکرد اجتماعی با توجه به نقش میانجی اعتماد عمومی در سطح اطمینان 95/0 تأیید می شود. بنابراین، می توان نتیجه گرفت رهبری اصیل بر عملکرد اجتماعی کارکنان شعب بانک شهر با توجه به نقش میانجی اعتماد عمومی تأثیر معناداری دارد. براساس نتایج این فرضیه مدیران و مسئولان شعب بانک شهر می توانند با تقویت اعتماد عمومی میزان تأثیر رهبری اصیل بر عملکرد اجتماعی سازمان را تقویت کنند.