مریم میرشکاری

پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی اخلاق حرفه ای در ارتباط ورزش با کیفیت زندگی کاری و عملکرد شغلی انجام شد. نوع پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری آن کلیه کارکنان آموزش وپرورش سیستان و بلوچستان (688 نفر) بود. حجم نمونه نیز بر اساس جدول مورگان شامل 248 نفر از افراد ورزشکار با روش نمونه گیری در دسترس با پرسش از آنها به جهت ورزشکار بودن انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون (1973)، پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (1970)، پرسشنامه ورزش برگرفته از پژوهش تاجی و همکاران (2009) و پرسشنامه استاندارد اخلاق حرفه ای کادوزیر (2002) استفاده شد. نتایج نشان داد ورزش تأثیر معنی داری بر عملکرد شغلی کارکنان داشته و از طریق اخلاق حرفه ای میانجی می شود؛ بنابراین می توان بیان نمود که ورزش می تواند تأثیر شگرفی بر کیفیت زندگی کاری و عملکرد شغلی کارکنان داشته باشد و این تأثیر با رعایت اخلاق حرفه ای دوچندان خواهد شد. لذا مسئولین امر می توانند در جهت نهادینه سازی ضمنی و آشکار اخلاق حرفه ای از طریق رسیدگی به شکایات اخلاقی کارکنان و اجرای برنامه های تقویت اخلاق آنان در جهت بهبود کیفیت زندگی کاری کارکنان گام بردارند.