هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر محیط قانونی بر اثربخشی مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان بود. جامعه آماری تحقیق اعضای هیأت علمی دانشگاه ها با سابقه مدیریت در ورزش، مدیران وزارت ورزش و جوانان و کارشناسان خبره در واحدهای ستادی و تابعه و مدیران فدراسیون های ورزشی به تعداد 300 نفر بودند که همه آنها به صورت کل شمار برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف پژوهش از پرسشنامه های استاندارد محیط قانونی نیک نژاد (1394) و اثربخشی مدیریت راهبردی نیک نژاد (1394) استفاده شد. روایی هر دو پرسشنامه به تأیید یازده تن از متخصصان رسید و پایایی آنها در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی به ترتیب 0/84 و 0/86 محاسبه شد. برای تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش های آمار توصیفی و استنباطی از جمله ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و معادلات ساختاری با کمک دو نرم افزار SPSS و AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد که بین محیط قانونی و تمامی ابعاد آن با اثربخشی مدیریت راهبردی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد محیط قانونی می تواند تأثیر مثبت، معنادار و قابل قبولی برابر با 0/557 بر اثربخشی مدیریت راهبردی داشته باشد. همچنین ضریب تعیین به دست آمده نشان می دهد که محیط قانونی 31 درصد از واریانس اثربخشی مدیریت راهبردی را تبیین می کند. بدون توجه به آیین نامه ها و دستورالعمل ها و قوانین و تدوین آنها براساس راهبردها، راهبردها اثربخشی لازم را نخواهند داشت.
