ابعاد دلبستگی بزرگسالان

این پژوهش به منظور بررسی رابطه ساده و چندگانه ابعاد دلبستگی بزرگسالان و سبک های حلّ تعارض زناشویی انجام گرفت. روش تحقیق مورد استفاده از نوع همبستگی بود و نمونه آماری این پژوهش 285 نفر از دبیران متأهل بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه تجدید نظر شده تجارب در روابط نزدیک (ECR-R) و پرسشنامه سبک های حل تعارض زناشویی (ROCI-II) پاسخ دادند. از روش آماری همبستگی ساده و رگرسیون همزمان برای پاسخگویی به فرضیه های تحقیق و تعیین سهم هر یک از ابعاد دلبستگی در پیش بینی به کارگیری سبک های مختلف حل تعارض زناشویی استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که بعد اجتناب دلبستگی به طور منفی سبک یکپارچه سازی را پیش بینی کرد و بعد اضطراب دلبستگی به طور مثبت سبک ملزم شده را پیش بینی نمود (001/0P<). در ادامه مشخص شد که بعد اجتناب دلبستگی به طور منفی و اضطراب دلبستگی به طور مثبت سبک مسلط شده را پیش بینی نمودند و همچنین، ابعاد اجتناب و اضطراب دلبستکی به طور مثبت سبک حلّ تعارض اجتنابی را پیش بینی نمودند و بعد اجتناب و اضطراب دلبستگی به طور منفی سبک حل تعارض مصالحه را به طور معناداری پیش بینی نمودند (001/0P<).

پژوهش حاضر نقش ابعاد دلبستگی (به عنوان متغیر درون فردی) در کنار تجربه اعتماد در ازدواج قبلی (به عنوان متغیر میان فردی) در نحوه شکل گیری اعتماد در ازدواج مجدد را بررسی کرده است. جامعه آماری این پژوهش تمامی افراد ساکن شهر تهران بودند که ازدواج مجدد داشتند. حجم نمونه طبق فرمول کوکران ۱۹۰ نفر تعیین شد و به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه دلبستگی در روابط بزرگسالی فرالی و همکاران (2000)، تجربه اعتماد در ازدواج پیشینِ هیوستون و لارزلی (1989) و تجربه اعتماد در ازدواج مجدد رمپل و هولمز (1996) بود. داده ها پس از گرد آوری با استفاده از رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته های این پژوهش از نقش تعدیلگر تجربه اعتماد در ازدواج پیشین با دلبستگی اجتنابی و اعتماد در ازدواج مجدد حمایت کرد و نشان داد که تجربه اعتماد در ازدواج پیشین می تواند تأثیر دلبستگی اجتنابی را تقویت و تأثیر دلبستگی اضطرابی را خنثی کند. به بیان دیگر، باتوجه به نگرش محافظه کارانه افراد با دلبستگی اجتنابی، تجربه اعتماد در ازدواج قبلی به آن ها کمک می کند که در ازدواج مجدد سطوح بالاتری از اعتماد را تجربه کنند. از طرف دیگر، اثر تعاملی تجربه اعتماد در ازدواج قبلی با دلبستگی اضطرابی از تأثیر منفی آن کاسته و به نوعی آن را خنثی می کند.

ایـن پژوهـش بـا هـدف آزمـون نقـش واسـطه ای تـرس از دسـت دادن در رابطـۀ بیـن ابعـاد دلبسـتگی بزرگسـالان و اعتیـاد بـه شـبکه های اجتمـاعی انجـام شــد. 444 نفــر (304 زن، 140 مــرد) از بزرگســالان ایــرانی بــالای 18 ســال بــا روش نمونه یــرداری در دســترس انتخــاب شــدند و بــه پرسشــنامۀ اعتیــاد بـه شـبکه های اجتمـاعی مبتـنی بـر موبایـل (خواجـه احمـدی، پـولادی و بحریـنی، 2016)، نسـخۀ تجدیدنظرشـدۀ مقیـاس تجـارب مربـوط بـه روابـط نزدیـک (بائـک، چـو و کیـم، 2014) و مقیـاس تـرس از دسـت دادن (پرزیلسـکی، موریامـا، دی هـان و گلـدول، 2013) پاسـخ دادنـد. یافته هـا نشـان داد بُعـد اضطـرابی دلبسـتگی اعتیـاد بـه شـبکه های اجتمـاعی و بُعـد اجتنـابی دلبسـتگی، اعتیـاد بـه شـبکه های اجتمـاعی را بـه طـور مثبـت پیش بیـنی می کنـد و تــرس از دســت دادن رابطــۀ بیــن بُعــد اضطــرابی دلبســتگی و اعتیــاد بــه شــبکه های اجتمــاعی را واســطه گری می کنــد. هم چنیــن بــرخلاف انتظــار هیچ یک از ابــعاد دلبــستگی بزرگــسال رابــطۀ بــین بُــعد دیــگر دلبــستگی با ترس از دـست دادن و اعتــیاد به شبکه های اجتــماعی را تعدیل نــکرد.