درخت حوزه‌های تخصصی

از جمله مداخلات روان شناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت عملکرد حرکتی و ورزشی افراد، خودگفتاری است. لذا، تحقیق حاضر، با هدف بررسی اثربخشی خودگفتاری انگیزشی بر اجرای تکلیف ثانویه (زمان واکنش افتراقی)، انجام شد. از میان 160 دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه تهران، 30 نفر در این پژوهش مشارکت داشتند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. مداخله، دو بار در روز و به مدت یک دقیقه انجام گرفت. گروه تحت مداخله در مرتبه اول تکلیف اولیه راه رفتن روی تردمیل را با سرعتی آهسته انجام دادند، درحالی که تکلیف ثانویه (زمان واکنش افتراقی) را در 10 کوشش انجام دادند. مرتبه دوم نیز به همین صورت برگزار شد، با این تفاوت که گروه تحت مداخله 15 ثانیه قبل از اجرای تکلیف ثانویه، خودگفتاری انگیزشی را برای خود اعلام کرد و گروه کنترل بدون هیچ مداخله ای آزمون را اجرا کرد. نتایج t همبسته در گروه تحت مداخله نشان داد که خودگفتاری انگیزشی به کاهش معنا دار زمان واکنش افتراقی منجر شد (001/0=P). همچنین نتایج یو مان- ویتنی در پس آزمون نشان داد که زمان واکنش گروه تحت مداخله خودگفتاری به طور معنا داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (002/0=P).

نظر به اهمیت پایبندی به تمرین، هدف این پژوهش بررسی اثر یادگیری مشارکتی بر پایبندی با تأکید بر نقش واسطه ای لذت و خود-کارآمدی ورزشی بود. نمونه آماری 42 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی بودند که در دو گروه (مشارکتی:20تن، مرسوم:22تن) 21جلسه تمرین کردند. پیش و پس از مداخلات، خود-کارآمدی و لذت آزمودنی ها بررسی شد. پایبندی نیز بر اساس نتایج حضوروغیابشان ارزیابی گردید. خود-کارآمدی پس از مداخله در گروه مشارکتی به صورت معناداری افزایش یافت، اما لذت هیچ یک از گروه ها تغییر معناداری نکرده بود. بررسی تفاوت های درون گروهی تغییرات خود-کارآمدی و لذت از ورزش نشان داد که در گروه مرسوم در هر دو متغیر، تفاوتی معنادار وجود داشت، درحالی-که در گروه مشارکتی این تفاوت مشاهده نشد. بیشتر بودن میزان پایبندی گروه مشارکتی نسبت به گروه مرسوم، به دلیل تعداد کم نمونه، معنادار نبود. به نظر می رسد یادگیری مشارکتی با افزایشِ همگنِ خود-کارآمدی و جلوگیری از ایجاد تفاوت درون گروهیِ لذت بتواند پایبندی را افزایش دهد.

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر رشد مهارت های کنترل شیء کودکان 6 تا 10 سال مبتلا به اختلال اوتیسم با عملکرد بالا (HFA) بود. در این مطالعه تجربی، 10 کودک از بین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم مرکز آموزشی توانبخشی اوتیسم شهرستان شهرکرد به طور کاملاً تصادفی انتخاب شدند. پس از ارزیابی میزان رشد مهارت های کنترل شیء با استفاده از آزمون مهارت های حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم (2000) در پیش آزمون، آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه همگن جای گرفتند. یک گروه به عنوان گروه تجربی و یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. برنامه تمرینی منتخب مورد استفاده در این پژوهش، برگرفته از برنامه حرکتی اسپارک بود که به مدت 12 جلسه توسط گروه تجربی اجرا شد. در نهایت از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون لوین و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که فعالیت های بدنی منتخب، تأثیر معنا داری بر رشد مهارت های کنترل شیء کودکان مبتلا به HFA دارد؛ اما، در برخی از زیر واحدهای این خرده مقیاس شامل: زدن توپ ثابت با باتون، دریبل درجا، غلتانیدن توپ از پایین و ضربه به توپ با پا، از مهارت های کنترل شیء تأثیر معنا داری مشاهده نشد. با توجه به نتایج می توان ادعا کرد برنامه فعالیت بدنی منتخب (اسپارک) مورد استفاده احتمالاً می تواند باعث بهبود مهارت های کنترل شیء کودکان مبتلا به HFA شود (P£0.05).

هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر خودتنظیمی و فاصله کانون توجه بیرونی بر یادگیری سرویس کوتاه بدمینتون در دختران جوان بود. بدین منظور 60 دانشجوی دختر مبتدی داوطلب با دامنه سنی 24-19 سال در یک طرح عاملی ترکیبی شرکت کردند. ابزار سنجش سرویس کوتاه بدمینتون، آزمون 6 ارزشی گود و مگیل (1986) بود. شرکت کننده ها به طور تصادفی در گروه های کانون توجه درونی تحمیلی، کانون توجه بیرونی با فاصله دور تحمیلی، فاصله نزدیک تحمیلی و فاصله خودتنظیم جایگزین شدند. بعد از پیش آزمون، گروه خودتنظیم بر اساس کانون توجه ترجیحی خود در پایان روز اول به گروه های فاصله دور و نزدیک خودتنظیم تقسیم شدند. تمام گروه ها طی دو جلسه 60 سرویس را با دستورالعمل توجهی مربوطه تمرین کرده و 48 ساعت بعد تحت آزمون های یادداری و انتقال قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس 5 (گروه) در 4 (دسته کوشش) با تکرار سنجش عامل دسته کوشش، کروسکال والیس و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0p< تجزیه و تحلیل شد. مطابق نتایج، بین اکتساب و انتقال گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی داری مشاهده نشد، ولی یادداری گروه فاصله دور خودتنظیم به طور معنی داری بهتر از گروه های تحمیلی بود. بنابراین، اثر متقابل خودتنظیمی و کانون توجه بیرونی دور در آموزش سرویس کوتاه بدمینتون منجر به یادگیری موثرتری شد.

افزایش سن بر عملکرد حرکتی و کارکردهای شناختی تأثیر منفی می­گذارد. ازاین­رو شناسایی راهبردهای مناسب برای جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی و حرکتی ضرورت می­یابد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر مکمل ویتامین E بر فعالیت حرکتی و یادگیری فضایی رت­های مسن بود. 36 رت نر مسن از نژاد آلبینو – ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل، ویتامین E و جفت­شده قرار گرفتند. رت­های گروه ویتامین E، به مدت 8 هفته، روزانه به مقدار 100 میلی­گرم (50 واحد بین­المللی) ویتامین E به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در 5/0 میلی­لیتر روغن کنجد حل شده و از طریق گاواژ دریافت کردند. گروه جفت­شده نیز طی این مدت، روزانه 5/0 میلی­لیتر روغن کنجد دریافت کرد، اما گروه کنترل هیچ مداخله­ای دریافت نکرد. پس از پایان دوره، آزمون­های اُپن - فیلد و ماز آبی موریس، به­ترتیب برای سنجش عملکرد حرکتی و یادگیری فضایی رت­ها اجرا شد. از شاخص­های مسافت طی­شده و سرعت حرکت برای سنجش عملکرد حرکتی و زمان سپری­شده و مسافت طی­شده تا پیدا کردن سکو برای سنجش یادگیری فضایی رت­ها استفاده شد. نتایج نشان داد که در عملکرد حرکتی، در شاخص­های مسافت طی شده و سرعت حرکت، تفاوت آماری معناداری بین گروه­ها مشاهده نشد (05/0P> ). به­علاوه، در هیچ­کدام از شاخص­های یادگیری و حافظة فضایی، تفاوت معناداری بین گروه­ها وجود نداشت (05/0 P>). یافته­ها نشان داد که یک دوره مصرف ویتامین E تأثیر معناداری بر عملکرد حرکتی و شناختی رت­های مسن ندارد. به­نظر می­رسد مکمل ویتامین E در سالمندی یعنی زمانی که آسیب­های آنتی­اکسیدانی موجب تخریب برگشت­ناپذیر حافظه شده است، تأثیر ندارد.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از توصیف وضعیت مهارتی کشتی گیران نخبه تیم های ملی آزاد جوانان و بزرگسالان کشور در پنج تکنیک منتخب (زیر یک خم، بارانداز، دست تو، سر زیربغل، و فن کمر). برای این منظور 143 نفر از کشتی گیران آزادکار دعوت شده به اردوی تیم های ملی جوانان و بزرگسالان طی یک سال نمونه آماری این تحقیق بودند (جوانان 70 نفر: سن 8/0±7/19سال، قد 5/9± 8/172 سانتی متر، وزن 5/19±4/77 کیلوگرم، چربی 5/3±5/11 درصد؛ و بزرگسالان 73 نفر: سن 6/2±4/24سال، قد 3/9± 2/173 سانتی متر، وزن 4/18±9/79 کیلوگرم، چربی 1/4±8/10 درصد). به هر کدام از تکنیک های مذکور از طریق فیلمبرداری از اجرای غیررقابتی و بازبینی آن، با توجه به شاخص های مورد نظر بر مبنای آزمون 20 ارزشی امتیاز داده شد. با استفاده از روش های آمار توصیفی، میانگین نمرات کسب شده از هر تکنیک در هر رده سنی تعیین و نیم رخ مهارتی کشتی گیران گزارش شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد میانگین نمرات کشتی گیران آزادکار ایرانی در هر دو رده سنی جوانان و بزرگسالان در اجرای پنج تکنیک منتخب بالاتر از عدد 19 است.

The aim of this study was determine the effects of internal versus external attentional focus strategies on the performance and learning in novice children and adolescences. At the practice phase، participants (76 men; 8-9; 10-11; 13-14 years، & right-foot dominant) without prior experience were required to dribble a colorful soccer ball quickly and accurately through a slalom course on the grass field. Participants were randomly assigned to two groups. They asked to recall which part of the foot (internal) was touching the ball or which color of the ball (external) is facing up at 3 random points during the trial. Retention and transfer (external evaluation) performed without instructions or reminder on day 2. Movement time (MT) and errors data were analyzed in analysis of variance with repeated measures on the trials. The internal focus condition had lower errors during practice، but the external focus showed faster MT during transfer.

ادراک، پاسخ های آموخته ی فرد را شکل می دهد؛ بدین مفهوم که نوع پاسخ فرد به هر محرک را تعیین می نماید.پاسخ انسان به محرک های گوناگون ،با توجه به اینکه همگی یک حس را تحریک می کنند،یکسان نیستند.علت عمده ی این اختلاف پاسخ رادر یادگیری قبلی جستجو کرد زیرا محیط زندگی وعوامل تاثیرگذار در آن غالباًبه فرد می آموزد پدیده های گوناگون را چگونه ادراک کند وچه نوع پاسخ هایی را از خود نشان دهد.این تحقیقبه بررسی تاثیر برخی از عوامل محیطی مثل میزان برخوردار بودن از اسباب بازی در دوران کودکی ،ساعات پرداختن به بازی وداشتن سابقه ورزشی در وضعیت توانایی های ادراکی –حرکتی دانش آموزان 2 منطقه شمال وجنوب شهر تهران پرداخته است.

در طول مراحل رشد حرکتی، مهارت های ینیادی جابجایی تاثیربسزایی در تقویت رشد حرکتی در طول عمر خواهند داشت چرا که با ایجاد امکان برای واکاوی بیشتر محیط موجبات رشد بهتر را مهیا می کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه مهارت های بنیادی جابجایی در کودکان 7 سال مبتلا به ناهنجاری های اندام تحتانی با افراد سالم بود. جامعه آماری تحقیق حاضر، دانش آموزان پسر 7 سال دارای ناهنجاری های اندام تحتانی ساکن شهر قزوین بودند. پس از تهیه لیست مدارس، چند مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس در یک غربالگری اولیه تعداد 96 کودک دارای ناهنجاری اندام تحتانی (کف پای صاف، زانوی ضربدری و پرانتزی) از میان جامعه آماری شناسایی شدند. در این تحقیق برای ارزیابی راستای زانو و اندازه گیری زانوی ضربدری و پرانتزی از کولیس با دقت 1/1 میلی متر استفاده شد. برای ارزیابی قوس کف پا از روش CSI استفاده شد. مهارت های حرکتی جابجایی آزمودنی ها به وسیله آزمون مهارت های حرکتی درشت اُلریخ ویرایش دوم بررسی و مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد، تفاوت معنی داری در اجرای مهارت های بنیادی بین گروه کف پای صاف و زانوی پرانتزی جابجایی با گروه کنترل اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0<P). در صورتی که اختلاف معنی داری در گروه زانوی ضربدری با گروه کنترل در اجرای مهارت های بنیادی جابجایی یافت شد (05/0 >p). نتایج حاصله نشان داد که انحراف ایجاد شده در ناهنجاری زانوی ضربدری علاوه بر ایجاد اختلال در راستای اندام تحتانی، می تواند بر عملکرد کودکان در مهارت های جابجایی تأثیر منفی بگذارد.

تمرینات بینایی شامل تمرینات ویژه ای است که موجب ارتقای عملکرد چشم در کنترل و هماهنگی می شود و به منظور بهبود کارکرد بینایی در اجراهای ورزشی به کار می رود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرینات بینایی بر مهارت دریافت سرویس والیبال بود. به این منظور، 40 دانش آموز متوسطه (17 تا 19 ساله) به صورت تصادفی ساده انتخاب و به چهار گروه تمرین بینایی، مهارتی، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین بینایی به مدت هشت جلسه در تمرینات بینایی و گروه مهارتی، هشت جلسه در تمرینات مهارتی دریافت سرویس شرکت کردند. گروه ترکیبی نیز در طول هشت جلسه تمرینی در هر دو برنامه تمرینی بینایی و مهارتی شرکت کردند. گروه کنترل در طول این مدت در هیچ گونه فعالیت مرتبطی شرکت نکردند و به کارهای عادی روزمره خود پرداختند. پیش و پس از شرکت آزمودنی ها در این جلسات تمرینی، به وسیله «آزمون دریافت سرویس والیبال در پنج منطقه» پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. نتایج آزمون t همبسته برای مقایسه نمره های پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که دو گروه تمرین ترکیبی و مهارتی پیشرفت معناداری در مهارت دریافت سرویس داشتند (05/0P<)، درحالی که پیشرفت دو گروه بینایی و کنترل از نظر آماری معنادار نبود (05/0P>). نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه نیز نشان داد که تفاوت بین چهار گروه معنادار بود (001/0P=) و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که عملکرد گروه ترکیبی بالاتر از سایر گروه ها بود. گروه تمرین مهارتی نیز بالاتر از دو گروه تمرین بینایی و کنترل بود (05/0P<). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین ترکیبی به بهترین نتیجه در مهارت دریافت سرویس والیبال منجر شد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر فعالیت های حرکتی ظریف بر رشد و بهبود توجه در دختران هفت تا 10 ساله بود. این پژوهش نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون پس آزمون مشتمل بر یک گروه تجربی و یک گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش را دختران هفت تا 10 ساله یکی از مدارس ابتدایی شهر اصفهان تشکیل دادند که از این میان، یک گروه 120 نفره دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شده و به دو گروه 60 نفره (یک گروه تجربی و یک گروه کنترل) تقسیم گردید. شایان ذکر است که افراد نمونه به صورت مساوی در چهار گروه سنی 15 نفره جای گرفتند. برای سنجش میزان توجه در کودکان از آزمون "بوناردل" استفاده شد که این آزمون طی دو مرحله (قبل و بعد از 12 هفته انجام حرکات ظریف) اجرا گردید. تحلیل آماری نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس صورت گرفت. یافته ها نشان می دهد که مهارت های حرکتی ظریف تأثیر معناداری بر رشد و توسعه توجه کودکان دبستانی داشته است و اثر سن در بین گروه ها معنادار می باشد. یافته های این پژوهش نظریه مونته سوری را مبنی بر این که فعالیت های ظریف، توجه را در کودکان افزایش می دهد، تأیید می کند و نشان می دهد که این فعالیت ها از پتانسیل بالقوه ای در رشد و توسعه توجه در کودکان دبستانی برخوردار می باشند

286 دانشجوی ورزشکار و340 دانشجوی غیرورزشکار دانشگاه های دولتی مستقر درتهران با هدف توصیف ومقایسه ی برخی از ویژگی های روان شناختی در این تحقیق شرکت کردند. ابزار اندازه گیری تحقیق ،یک پرسشنامه ی ویژگی های فردی ویک پرسشنامه ی 50 سوالی در مورد ویژگی های روان شناختی اعتماد به نفس ،تمرکز حواس ،انگیزش ،انرژی روانی ،تنظیم هدف وتصویرسازی ذهنی بود که قبل از اجرا، اعتبار روایی آن در جامعه ی مورد نظر ارزیابی شد.سپس با استفاده از این پرسشنامه ویژگی های روان شناختی فوق درهر یک از گروه های دانشجوی دختر وپسر ورزشکار وغیر ورزشکار ارزیابی گردید.به طور کلی فرضیه های تحقیق بیان می دارد که شرکت منظم واصولی در فعالیت های بدنی وورزشی بر رشد روانشناختی دانشجویان در جامعه ی تحت بررسی تاثیر مثبت دارد.داده های حاصل از تحقیق با به کارگیری روش های آماری توصیفی ،آزمون خی دو برای مقایسه ی هریک از ویژگی های روان شناختی در گروه های ورزشکار وغیرورزشکار وهمچنین تحلیلواریانس دوطرفه‹ Two-way ANOVA › برای تعیین اثر عامل ورزشکاری وغیرورزشکاری با جنسیت مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق در مجموع نشان دادکه شرکت منظم واصولی دانشجویان در فعالیت های بدنی وورزشی بررشد ویژگی های روان شناختی مورد مطالعه در جامعه ی تحت بررسی تاثیر مثبت دارد. مقداراین تاثیر در رشد توانایی های روان شناختی ورزشکاران در مقایسه با غیرورززشکاران از نظر آماری معنی دار است.