زبان و ادبیات: فروغی بسطامی؛ شاعر غزلسرا
حوزه‌های تخصصی:
فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱۶۱ تا ۱۸۰ مورد از کل ۳۶۰ مورد.
دربا و ناغزلی
منبع:
پاییز ۱۳۸۵ شماره ۴۹
حوزه‌های تخصصی:
نقد و بررسی کتاب: گزیده مخزن الاسرار؛ بهروز ثروتیان، چاپ اول
حوزه‌های تخصصی:
نگاهی تازه به مثنوی جدایی نامه از میرصوبدارخان تالپور(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
تمدن دره سند، عنوان تمدنی است که از هزاره سوم تا 1500 قبل از میلاد در دره رود سند و در قسمتی از شبه قاره، رونق داشته و یکی از عالی ترین و نخستین تمدن های جهان محسوب می شود. این تمدن بوسیله اکتشافاتی که از 1922 م به بعد در موهنجو دارو درهاراپا به عمل آمده کشف شده و این دو مکان مراکز اصلی دره سند و شهرهای عمده آن بوده اند.
این تمدن از آغاز تاکنون هنرمندان، نویسندگان، دانشمندان و شاعران و عارفان بسیاری را به جامعه انسانی تحویل داده است که یکی از آنان میرصوبدارخان تالپور فرزند و ولیعهد میر فتحعلی خان- فاتح سند- بود. او در سال 1217 هجری برابر با 1802 میلادی ساعتی پیش از مرگ پدر به دنیا آمد و در سال 1262 هجری برابر با 1846 میلادی در حالی که فقط 44 سال داشت در نهایت ناگواری در تبعیدگاه خود کلکته دارفانی را وداع گفت. وی صاحب چندین مثنوی به سبک مثنوی های نظامی شاعر قرن ششم ایران است. مثنوی جدایی نامه که در سال 1260 هجری سروده شده همان گونه که از نام آن بر می آید داستان جدایی او از زادگاه اوست و در بحر متقارب یعنی «فعولن فعولن فعولن فعل» سروده شده که وزنی حماسی است و شاهنامه فردوسی، حماسه بزرگ ملت ایران نیز در همین بحر عروضی سروده شده است. من نام این اثر یعنی جدایی نامه میرصوبدار خان را«حماسه غم» می گذارم و در این مقاله به نقد و بررسی آن می پردازم.
پارسی و رباعی
منبع:
شعر پاییز ۱۳۷۶ شماره ۲۱
حوزه‌های تخصصی:
تخمیس شیخ بهایی
گفتگو با مریم مافی (مترجم رباعیات مولانا جلال الدین رومی)
حوزه‌های تخصصی:
صائب تبریزی
سرمقاله: جایگاه رباعی در فرهنگ ایران
منبع:
حافظ تیر ۱۳۸۶ شماره ۴۲
حوزه‌های تخصصی:
از خسروانی تا هایکو(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
خماسی
حوزه‌های تخصصی:
کلیات: شش غزل از شمس حاجی
حوزه‌های تخصصی:
درآمدی بر قالب غزل در قرن هفتم هجری
منبع:
نامه پارسی ۱۳۷۷ شماره ۱۱
حوزه‌های تخصصی:
جهت دستوری در سه غزل معاصر(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
رابطه بین نحو و اندیشه در زبان شناسی از طریق افعال و حالات بیان شده با فاعل، مفعول و مسند بیان می-شود و جهت دستوری فعّال، منفعل و غیره را پدید می آورد. جهت دستوری، نگرش و موضعِ نویسنده را نسبت به موضوع نشان می دهد و پژواک وضعیّت ذهنی نویسنده است. همچنین در شناخت حالات شاعر اهمّیّت دارد و وضعیّت روحی او را به ما نشان می دهد. علاوه بر آن در مقایسه حالات چند شاعر با یکدیگر مؤثّر است. در این پژوهش، نوع، تعداد و درصد جهت دستوری در سه غزل ابتهاج، نادرپور و فرّخزاد که به تقلید از یک غزل سعدی سروده شده مورد بحث و بررسی و مقایسه قرار گرفته و رابطه آن با مکتب رمانتیسم بیان شده است تا جهت دستوری غالب و نحوه موضع گیری شاعر نسبت به معشوق در سه غزل مشخّص شود. نتیجه این که بر خلاف روحیّه منفعل رمانتیک، جهت فعّال در غزل غلبه دارد و علّت آن را می توان وجود دیالوگ خیالی بین شاعر و معشوق دانست. از میان سه شاعر ابتهاج بیشترین و فرّخزاد کمترین درصد جملات منفعل را دارد، امّا نحوه به کارگیری جملات فرّخزاد از الگوی خاصّی پیروی می کند
فلسفه اشعار خیام
حوزه‌های تخصصی:
نوآوری های ناصرخسرو در سنت قصیده سرایی فارسی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
جایگاه خواجو در روند تطور غزل فارسی
منبع:
کرمان پاییز ۱۳۷۰ شماره ۲
حوزه‌های تخصصی:
ادبیات خمسه سرائی در ادب فارسی
حوزه‌های تخصصی: