فرزاد فولادی ونه

اصحاب امیرالمؤمنین(ع) از نظر اندیشه دینی درباره امامت و جایگاه حضرت علی(ع) یک دست نبودند؛ برخی از محققین، گروهی با عنوان «شیعیان سیاسی» را مطرح کرده اند که باورهای اعتقادی اصیل شیعی را نداشته و تنها در مسائل حکومتی تا حدی پیرو امام بوده اند. حال سؤال این است که مختصات اعتقادی اصحاب سیاسی امیرالمؤمنین(ع) درباره امامت چیست؟ پژوهش حاضر با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی به دنبال یافتن پاسخی به این پرسش است. نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که مطابق شواهد تاریخی برخی از اصحاب امام باور به نص در جانشینی، عصمت و علم مطلق امام ندارند و آنان امام را فقط به عنوان رهبری سیاسی و خلیفه مسلمین با بیعت و شورا پذیرفتند، گرچه مناقب و فضائل امام(ع) تا حدی مورد پذیرش آنان بود.