ابوالفضل فراهانی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رفتارهای شناختی و اجتماعی هواداران و تأثیر این رفتارها بر میزان اشتیاق آن ها برای حضور در ورزشگاه بود. روش پژوهش، به لحاظ هدف کاربردی و از حیث نوع در دسته پژوهش های توصیفی- همبستگی قرار دارد و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. در این خصوص، 384 نفر از تماشاگران تیم های ورزشی لیگ های برتر رشته های تیمی و انفرادی ایران، براساس حجم جامعه ی نامعلوم و با استفاده از جدول مورگان و به طور تصادفی، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش، از 3 پرسشنامه استاندارد اشتیاق هواداران (یوشیدا و همکاران، 2014)، رفتارهای اجتماعی (تریل و همکاران، 2005)، و رفتارهای شناختی (عواطف مثبت، مازودیر و همکاران، 2011؛ بروز احساسات، تریل و همکاران، 2012) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که بین رفتارهای شناختی و مؤلفه های آن با اشتیاق هواداران و بین رفتارهای اجتماعی با اشتیاق هواداران رابطه ی مثبت و معنی داری (05/0P<)، وجود دارد. همچنین، مشخص شد که رفتارهای شناختی و اجتماعی به ترتیب به میزان 36/0 و 46/0 توانایی پیش بینی اشتیاق هواداران را دارند. در نهایت، مدل معادلات ساختاری متغیرهای پژوهش نشان داد که رفتارهای شناختی و اجتماعی، بر اشتیاق هواداران برای حضور در ورزشگاه تأثیرگذار بوده و مدل پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. در نهایت، با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که رفتارهای شناختی و اجتماعی هواداران بر اشتیاق آن ها برای حضور در ورزشگاه تأثیر داشته و موجب بازگشت و حضور مجدد این افراد برای تماشای مسابقات ورزشی در ورزشگاه، می شوند.

برنامه ریزی و کنترل دو تیغه قیچی توصیف شده اند. ازاین رو شناخت وضعیت اجتماعی- اقتصادی شرکت کنندگان به منظور برنامه ریزی علمی و تعیین شاخص های ارزیابی عملکرد برای کنترل مناسب ضرورت می یابد. هدف، شناخت وضعیت اجتماعی- اقتصادی شرکت کنندگان در ورزش همگانی، روش تحقیق توصیفی– زمینه یابی و جامعه آماری تمامی شرکت کنندگان در ورزش های همگانی شهر تهران بودند. در این پژوهش، وضعیت اجتماعی- اقتصادی را مؤلفه های مسکن، شغل، درآمد، تحصیلات شرکت کننده، همسر و فرزند، میزان مطالعه، تعداد مسافرت داخلی و خارجی، شغل همسر، امکانات شخصی و رفاهی تشکیل می دادند. ابزار تحقیق چک لیست محقق ساخته بود که پس از تأیید روایی محتوا و تعیین پایایی استفاده شد (0/84=α). داده ها با استفاده از شیوه های آمار توصیفی و آمار استنباطی (تی دو گروه مستقل) تجزیه وتحلیل شد. نتایج درباره متغیر مورد بررسی نشان داد بیشترین شرکت کنندگان در طبقه پایین (53/8 درصد) و متوسط (43/2 درصد) قرار دارند و کمترین (3 درصد) آمار متعلق به افراد در طبقه بالاست. همچنین تفاوت معنا داری بین وضعیت اجتماعی- اقتصادی زنان با مردان مشاهده نشد. برای تحلیل نتایج و استخراج سیاست ها و راهکارهای مبتنی بر واقعیات از تحلیل سوات[1] استفاده شده و سپس پیشنهادهای کاربردی به همراه شاخص های ارزیابی عملکرد از پیش تعیین شده ارائه می شود. [1].strength,weakness, opportunity, threat

این تحقیق با هدف تبیین نقش شاخص های کلیدی منجر به موفقیت ایران در المپیک ریو براساس مدل SPLISS انجام گرفته است. روش تحقیق از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی به صورت تحلیلی، از نظر هدف کاربردی و از لحاظ گردآوری اطلاعات نیز از دسته تحقیقات میدانی و پرسشنامه ای است. جامعه آماری تحقیق را تمام ورزشکاران، مربیان و دست اندرکاران شرکت کننده در بازی های المپیک ریو تشکیل می داد (269=N) که با توجه به تعداد محدود جامعه تحقیق، نمونه گیری به روش کل شمار انجام گرفت. ابزار اندازه گیری متغیرهای پژوهش شامل پرسشنامه شاخص های موفقیت ورزشی دی بوسچر و همکاران (2012) بود. روایی پرسشنامه توسط متخصصان مربوط تأیید شد و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 93/0 محاسبه شد. برای تحلیل اطلاعات گردآوری شده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف و تی تک نمونه ای به کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 و مدلسازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار Smart Pls3 استفاده شد. نتایج نشان داد که حمایت مالی (22/8=t)، عوامل ساختاری و سیاست گذاری (46/9=t)، سیستم توسعه و شناسایی استعدادهای ورزشی (94/14=t)، حمایت های ورزشی و شغلی از ورزشکاران (80/10=t)، توسعه اماکن و تسهیلات آموزشی و تمرینی (20/8=t)، توسعه کمی و کیفی مربیگری (65/6=t)، افزایش حضور در رقابت های ملی - بین المللی (67/7=t)، حمایت های علمی-پژوهشی (28/10=t)، عوامل محیطی - اجتماعی و تنوع جغرافیایی (85/13=t) و افزایش مشارکت ورزشی مردم (47/7=t) در موفقیت تیم های ورزشی حاضر در المپیک نقش معنا داری دارد (01/0=P). همچنین، نتیجه مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که همه عوامل مؤثر بر موفقیت تیم های ورزشی حاضر در المپیک ریو از مقدار T و بار عاملی قابل قبولی و مثبتی برخوردارند و عوامل مؤثر بر موفقیت تیم های ورزشی حاضر در المپیک ریو محسوب می شوند.

پژوهش حاضر با هدف طراحی و تدوین مدل کارآفرینی ورزشی مبتنی بر رابطه منابع کارآفرینی سازمانی با خروجی های کارآفرینی سازمانی در وزارت ورزش و جوانان انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران و کارکنان ستادی وزارت ورزش و جوانان (396 نفر) بودند که 200 نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه محقق ساخته ارزیابی منابع کارآفرینی سازمانی و خروجی های کارآفرینی سازمانی بود. روایی پرسشنامه ها به تأیید متخصصان رسید. پایایی آنها نیز در یک آزمون مقدمانی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ به ترتیب 92/0 و 93/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره، تحلیل عاملی، آزمون t تک گروهی، تحلیل مسیر و معادلات ساختاری، با بهره گیری از دو نرم افزارSPSS و LISREL استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، وضعیت موجود وزارت ورزش و جوانان در ارتباط با متغیرهای مورد مطالعه غیرکارآفرینانه است و بین «دسترسی منابع مالی» با «خروجی های کارآفرینی سازمانی» در سطح α≤0/05ارتباط مثبت و معنادار و ارتباط منفی معناداری بین «دسترسی زمانی» با «خروجی های کارآفرینی سازمانی» وجود دارد. با توجه به نتایج تحقیق می توان پیش بینی کرد که با افزایش «منابع کارآفرینی سازمانی» «خروجی های کارآفرینی سازمانی» افزایش می یابد.

هدف از این پژوهش مطالعه مدل ساختار ورزش کشور است. تحقیق ازنظر روش، توصیفی- تحلیلی؛ و از نظر هدف، کاربردی است. روش جمع آوری داده ها شامل مطالعات کتابخانه ای، روش دلفی و در نهایت پرسشنامه محقق ساخته است. پایایی پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ 91/0 به دست آمد. جامعه آماری این پژوهش را مدیران وزارت ورزش و جوانان، مدیران و کارشناسان کمیته ملی المپیک، رؤسای فدراسیون ها، مدیران انجمن های ورزشی فدراسیون ورزش مدارس و اعضای هیأت علمی تشکیل می دادند. در این پژوهش، نمونه تحقیق برابر جامعه تحقیق و به صورت تمام شمار تعیین شد. از 302 پرسشنامه ارسالی برای اعضای جامعه تحقیق، 238 پرسشنامه (79 درصد) دریافت شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون فریدمن و آزمون H استفاده شد. نتایج نشان داد به ترتیب اهمیت: ورزش همگانی، ورزش آموزشی، ورزش قهرمانی و ورزش حرفه ای در اولویت ساختار ورزش کشور قرار دارند. همچنین نتایج نشان داد در تدوین قانون پنج ساله پنجم توسعه کشور به چهار بخش ورزش کشور توجه زیادی نشده است.

هدف تحقیق حاضر تحلیل وضعیت و مقایسه اشتغال زایی مدیران باشگاه های ورزشی با تحصیلات تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی – مقایسه ای بود. جامعه آماری، کلیه مدیران باشگاه های ورزشی شهر تهران بودند که 65 نفر از آنها براساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. از پرسشنامه محقق ساخته پس از تأیید روایی و پایایی برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. این پرسشنامه دارای 28 گویه است که وضعیت اشتغال زایی را اندازه می گیرد. از آزمون توزیع دوجمله ای برای تعیین وضعیت اشتغال زایی و از آزمون یومن ویتنی برای مقایسه اشتغال زایی مدیران استفاده شد. یافته ها نشان داد میانگین اشتغال زایی مدیران باشگاه های ورزشی شهر تهران با تحصیلات تربیت بدنی به شکل معنا داری از حد متوسط بالاتر است، درحالی که وضعیت اشتغال زایی مدیران فاقد تحصیلات دانشگاهی باشگاه های ورزشی استان تهران در وضعیت متوسط قرار دارد. نتایج آزمون یومن ویتنی نشان داد که بین اشتغال زایی مدیران باشگاه ها با تحصیلات تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی تفاوت معناداری وجود ندارد (0/834=p، 0/209-=Z). براساس یافته های پژوهش، توجه به مهارت های اشتغال زایی در تربیت دانشجویان تربیت بدنی غفلت شده که ضروری است به این موارد توجه شود.