محمد غفاری

هدف پژوهش حاضر شناسایی و تجزیه و تحلیل انگیزه های سفر گردشگران داخلی شهر کرده به اصفهان جهت بخش بندی بازار گردشگری داخلی این شهر است. جامعه آماری این پژوهش شامل گردشگران داخلی سفر کرده به شهر اصفهان است که در ماه های فروردین و اردیبهشت سال 1391 به این شهر سفر کرده اند. از این جامعه نمونه ای به حجم 1000 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته است که مشمل بر 40 سوال برای سنجش متغیرهای پژوهش است. روایی و پایایی این پرسشنامه در پژوهش حاضر مورد تأیید قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های تحلیل عاملی تأییدی و آزمون تی تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج پژوهش هشت انگیزه سفر برای گردشگران داخلی سفر کرده به شهر اصفهان را شناسایی کرده است که عبارتند از انگیزه فرهنگی- تاریخی، انگیزه دیدار بستگان و دوستان، انگیزه خرید، انگیزه همراهی با خانواده و دوستان، انگیزه استراحت و خوش گذرانی، انگیزه بهره مندی از سفری کم هزینه، انگیزه بهره مندی از جاذبه های شهری و در نهایت انگیزه امنیت. در نهایت نیز برخی پیشنهادهای کاربردی برای متخصصان بازاریابی صنعت گردشگری ارایه شده است.

هدف مقاله حاضر مطالعة عوامل مؤثر بر وفاداری به مقصد گردشگری اصفهان است. جامعه آماری پژوهش حاضر آن دسته از گردشگران خارجی است که در آبان ماه سال 1392 به شهر اصفهان سفر کرده اند. از این جامعه نمونه ای به حجم 200 نفر و به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شد. برای گردآوری داده های پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ای حاوی 34 سؤال طراحی شد. روایی و پایایی پرسشنامه مورد نظر در این مطالعه بررسی و تایید شد. به منظور بررسی داده های پژوهش و آزمون فرضیه های پژوهش آمار توصیفی و استنباطی با به کارگیری نرم افزارهای SPSS و Lisrel به کار گرفته شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد آشنایی با مقصد گردشگری می تواند بر تصویر ذهنی مقصد را به طور مثبت و معنی دار تأثیر گذارد. تصویر ذهنی مقصد گردشگری نیز می تواند بر ارزش ادراک شده و رضایت گردشگری از مقصد گردشگری به طور مثبت و معنی دار تأثیر گذارد. ارزش ادراک شدة گردشگر از یک مقصد گردشگری می تواند بر رضایت گردشگر از آن مقصد گردشگری به طور مثبت و معنی دار تأثیر گذارد. در نهایت، نتایج پژوهش نشان داد رضایت گردشگر از یک مقصد گردشگری می تواند بر وفاداری به آن مقصد به طور مثبت و معنی دار تأثیر گذارد، ولی ارزش ادراک شده از یک مقصد گردشگری نمی تواند بر وفاداری به آن مقصد تأثیر گذارد.

امروزه اخلاق و معضلات اخلاقی به عنوان یکی از مهم ترین مباحث در محیط های کاری مورد توجه قرار گرفته است. رعایت اخلاق نه تنها می تواند منافع و مزایای متعددی برای سازمان به همراه داشته باشد بلکه علاوه بر این خود به عنوان یکی از معیارهای موفقیت سازمان ها به حساب می آید. با توجه به اهمیت موضوع اخلاق و نقش آن در موفقیت سازمان ها هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط نهادینه سازی اخلاق با کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی و تعهد سازمانی است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شناسی توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان فنی و دفتری شرکت صنعتی لوله و پروفیل سپاهان اصفهان است و نمونه ای به حجم 142 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده است. به منظور گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه استفاده شده است. برای بررسی روایی پرسشنامه از روایی صوری و محتوا و برای بررسی پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. سپس برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش و آزمون فرضیه ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان می دهد بین نهادینه سازی اخلاق با کیفیت زندگی کاری، رضایت شغلی و تعهد سازمانی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد.

هدف پژوهش حاضر ارائه مدلی برای تبیین ارزش ویژه برند مقصد گردشگری اصفهان است. جامعه آماری پژوهش گردشگران خارجی است که در آبان ماه 1392 به شهر اصفهان سفر کرده اند. از این جامعه نامحدود، نمونه ای به حجم 200 نفر انتخاب شد. برای گردآوری داده های پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ای طراحی شد. سپس برای بررسی داده های پژوهش و آزمون فرضیه ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد آگاهی از برند مقصد گردشگری ارزش ادراک شده، رضایت گردشگر، تصویر ذهنی مقصد و وفاداری به مقصد گردشگری را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین ارزش ادراک شده از مقصد گردشگری تأثیر معنی داری بر تصویر ذهنی مقصد گردشگری، وفاداری به مقصد گردشگری و رضایت گردشگر دارد. به علاوه، رضایت گردشگر تأثیر معنی داری بر تصویر ذهنی مقصد گردشگری و وفاداری به مقصد گردشگری دارد. در نهایت تصویر ذهنی مقصد گردشگری، وفاداری به مقصد گردشگری را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار می دهد.

مقاله «روایت زنانه از جنگ: تحلیل انتقادی کتاب خاطرات دا» تألیف محمدرضا جوادی یگانه و سید محمدعلی صحفی قابلیت تبدیل شدن به مقاله ای خوب را داشته، اما به دلایلی متأسفانه چنین اتفاقی نیفتاده. آن گونه که در مقدمه مقاله آمده، هدف نویسندگان در اصل تحلیل انتقادیِ گفتمانِ رمان (یا کتاب خاطراتِ) دا: خاطرات سیده زهرا حسینی نوشته سیده اعظم حسینی با استفاده از الگوی پیشنهادیِ نُرمن فرکلاف و با توجه به شیوه بازنمود نقش های جنیستی بوده است. با این حال، همین طور که خواندن مقاله را ادامه می دهیم، کم تر اثری از چنین تحلیلی می یابیم. نقطه قوت آن اتخاذ رویکردی است نسبتاً نو به متنی بحث برانگیز که تا کنون نقد و تحلیل اصولی از آن صورت نگرفته است؛ اما، نقطه ضعف آن این است که نویسندگان به وعده خود در ابتدای مقاله عمل نمی کنند، یعنی ایشان در بخش نظریِ آغازِ مقاله دَم از گفتمان کاویِ انتقادی می زنند، ولی آن چه در بدنه مقاله می بینیم صرفاً نوعی تحلیل درون مایه ایِ کلی است که گاه به نقد فمینیستی یا جنسیتی پهلو می زند.

موفقیت صنعت گردشگری علاوه بر توسعه ی زیرساخت های این صنعت، مستلزم تقویت عوامل ترغیب کننده و کاهش عوامل بازدارنده ی قصد سفر گردشگران به یک مقصد گردشگری است. ریسک های استنباط شده ی مرتبط با سفر به یک مقصد گردشگری، یکی از مهم ترین عوامل بازدارنده ی سفر گردشگران به آن مقصد گردشگری است. از سوی دیگر، ممکن است گردشگران زن و مرد، استنباط متفاوتی از ریسک های مشابه داشته باشند. از این رو، هدف مقاله ی حاضر، دسته بندی ریسک های استنباط شده ی گردشگران خارجی، جهت سفر به شهر اصفهان و بررسی نقش تفاوت های جنسیتی در استنباط از این ریسک هاست. جامعه ی آماری این پژوهش، شامل گردشگران خارجی است که در ماه های فروردین و اردیبهشت سال 1391 به شهر اصفهان سفر کرده اند. از این جامعه، نمونه ای به حجم 300 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که ریسک های استنباط شده ی گردشگران خارجی سفر کرده به شهر اصفهان، در چهار دسته یعنی ریسک های سلامتی، فرهنگی و اجتماعی، سیاسی و اقتصادی قابل دسته بندی است. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد گردشگران زن، ریسک های سلامتی، فرهنگی و اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بیشتری نسبت به گردشگران مرد از سفر به شهر اصفهان استنباط کرده بودند. 

هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تبلیغات شفاهی بر قصد سفر گردشگران خارجی به مقصد گردشگری شیراز است. جامعه ی آماری این تحقیق شامل گردشگران خارجی ای است که در ماه های آبان و آذر سال 1390 به شهر شیراز سفر کرده اند. حجم نمونه ی آماری 100 نفر محاسبه گردید و برای انجام نمونه گیری از روش تصادفی خوشه ای دو مرحله ای با حجم نابرابر خوشه ها استفاده شده است. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسش نامه استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی و آزمون های آماری تی تک نمونه ای و تحلیل واریانس (آنوا) در نرم افزارSPSS  استفاده شده است. نتایج این تحقیق حاضر نشان می دهد تبلیغات شفاهی بر جذب گردشگران خارجی سفر کرده به شهر شیراز مؤثر بوده و در تصمیم گیری گردشگران برای انتخاب این شهر به عنوان مقصد گردشگری تأثیر داشته است. همچنین افراد برای متخصّص بودن منبع اطلاعاتی و مشابهت خود با منبع اطلاعاتی اهمیت قائل بوده اند. از سوی دیگر تجزیه و تحلیل رابطه ی متغیّرهای جمعیت شناختی و استفاده از تبلیغات شفاهی نشان می دهد بین تحصیلات گردشگران و میزان استفاده ی آن ها از تبلیغات شفاهی، رابطه ی معکوس وجود دارد، به این صورت که افراد با تحصیلات کمتر بیشتر از این نوع تبلیغات استفاده کرده اند. همچنین نتایج نشان می دهد گردشگران زن بیشتر از گردشگران مرد از این نوع تبلیغات استفاده کرده اند؛ لذا می توان گفت فراهم کردن تجربه ی خوب سفر به شهر اصفهان برای گردشگران خارجی می تواند آن ها را به منابع بالقوه ای برای تبلیغ این شهر نزد سایر گردشگران بالقوه تبدیل نماید.

شناسایی و طبقه بندی ریسک های استنباط شده از سفر به مقاصد گردشگری می تواند به عنوان ابزاری مفید برای مدیریت و برنامه ریزی گردشگران به شمار آید. از این رو هدف مقاله حاضر طبقه بندی ریسک های استنباط شده گردشگران خارجی جهت سفر به شهر اصفهان و بررسی نقش تجربه سفرهای قبلی در استنباط از این ریسک ها است. جامعه آماری این پژوهش شامل گردشگران خارجی است که در ماه های فروردین و اردیبهشت سال 1391 به شهر اصفهان سفر کرده اند. از این جامعه نمونه ای به حجم 300 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش پرسشنامه محقق ساخته ای حاوی 29 سؤال برای طبقه بندی ریسک های استنباط شده گردشگران خارجی جهت سفر به شهر اصفهان مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از تحلیل عاملی اکتشافی، آزمون تی تک نمونه ای و تحلیل واریانس (آنوا) استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد گردشگران خارجی سفر کرده به شهر اصفهان چهار نوع ریسک را در سفر به این شهر تجربه کرده اند که شامل ریسک های سلامتی، فرهنگی و اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد بین گردشگرانی که برای اولین بار به شهر اصفهان سفر کرده اند و گردشگرانی که قبلاً به دفعات متعدد به این شهر سفر کرده اند، تفاوت معناداری از نظر ریسک های استنباط شده سیاسی، اقتصادی و سلامتی وجود دارد. ولی از نظر ریسک فرهنگی و اجتماعی تفاوت معناداری میان گردشگرانی که برای اولین بار به این شهر سفر کرده اند و گردشگرانی که قبلاً به دفعات گوناگون به شهر اصفهان سفر کرده اند، مشاهده نشد

امروزه گردشگری به عنوان یکی از صنایع پر درآمد در سطح ملی و بین المللی مطرح است. یکی از عوامل مهم در رشد و توسعه این صنعت برنامه ریزی بهینه برای ارائه خدمات مناسب است. بخش بندی بازار یکی از پیش شرط های موفقیت برنامه ریزی گردشگری است. شناسایی و تجزیه و تحلیل انگیزه های سفر با هدف ارائه خدمات درخور و مناسب به گردشگران از مهمترین روش های بخش بندی بازار در این صنعت است. از این رو هدف پژوهش حاضر شناسایی و تجزیه و تحلیل انگیزه های گردشگران خارجی برای سفر به شهر اصفهان است. جامعه آماری پژوهش شامل گردشگران خارجی سفر کرده به شهر اصفهان است که در ماه های فروردین و اردیبهشت سال 1390 به این شهر سفر کرده اند. از این جامعه نمونه ای به حجم 200 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها به روش پرسشنامه محقق ساخته است که مشمل بر 23 سوال برای سنجش متغیرهای پژوهش است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های تحلیل عاملی اکتشافی، آزمون نیکویی برازش و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شده است. نتایج پژوهش شش انگیزه سفر برای گردشگران خارجی سفر کرده به شهر اصفهان را شناسایی کرده است که عبارتند از انگیزه فرهنگی، انگیزه ناشی از اجبار، انگیزه خرید، انگیزه ماجراجویی، انگیزه بهداشتی و انگیزه استراحت. همچنین نتایج پژوهش در مورد رابطه بین متغیرهای جمعیت شناختی و انگیزه های سفر نشان می دهد زنان دارای انگیزه فرهنگی قوی تری نسبت به مردان هستند. از نظر انگیزه سلامتی و ماجراجویی نیز مردان نسبت به زنان از انگیزه قوی تری برخوردار هستند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان استفاده گردشگران از ارتباطات دهان به دهان و نقش شخصیت در استفاده از این نوع ارتباطات انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش گردشگران خارجی سفر کرده به شهر اصفهان بوده که در ماه های فروردین و اردیبهشت سال 1390 به این شهر سفر کرده اند. نمونه ای به حجم 200 نفر به روش نمونه گیری در دسترس از این جامعه انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ای حاوی 23 سؤال بوده است. این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که به روش پیمایش انجام شده است. ابعاد شخصیتی مورد اشاره در این پژوهش برون گرایی/ درون گرایی و ریسک پذیری/ ریسک گریزی بوده است.برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی و در این زمینه از نرم افزار SPSS18استفاده شده است. برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزموت تی تک نمونه ای، تحلیل واریانس و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که گردشگران برای جمع آوری اطلاعات و تصمیم گیری در مورد مقصد گردشگری از تبلیغات دهان به دهان استفاده کرده اند. از سوی دیگر گردشگران خارجی برون گرا و ریسک پذیر سفر کرده به شهر اصفهان بیشتر از سایرین از ارتباطات دهان به دهان برای جمع آوری اطلاعات و تصمیم گیری در مورد مقصد گردشگری استفاده کرده اند. نتایج تحلیل واریانس در مورد ویژگی های جمعیت شناختی نیز نشان می دهد که برون گرایی با سابقه سفر گردشگران و جنسیت آنها رابطه معناداری دارد؛ به این صورت که افرادی که از تحصیلات بالاتری برخوردار بوده اند برون گراتر می باشند. هم چنین در رابطه با ریسک پذیری می توان گفت که افرادی که قبلا به ایران سفر کرده اند و هم چنین مردها بیشتر از سایر گردشگران ریسک پذیر می باشند. هم چنین نتایج تحلیل واریانس در مورد رابطه بین ویژگی های جمعیت شناختی و استفاده از ارتباطات دهان به دهان نشان می دهد افرادی که قبلا به ایران سفر کرده اند و زنان بیشتر از سایر گردشگران از ارتباطات دهان به دهان استفاده کرده اند. در نهایت نیز برخی پیشنهادهای کاربردی برای بازاریابان گردشگری و متخصصان این صنعت جهت جذب بیشتر گردشگران ارائه شده است.

در سال های اخیر ایده تمرکززدایی مالی به معنی انتقال قدرت تصمیم گیری نسبت به ترکیب مخارج و درآمدها از دولت مرکزی به نهادهای محلی، در میان اقتصاددانان مورد توجه قرار گرفته است مطالعه های متعددی به تاثیر آن بر متغیرهای اقتصادی از جمله رشد اقتصادی پرداخته اند . با ایجاد نظام درآمد- هزینه استانی و تشکیل نهادهای اداری و مالی استانی ذیل آن طی برنامه سوم و چهارم توسعه، گام های اساسی در گسترش فرایند تمرکززدایی مالی در ایران برداشته شد. با توجه به اهمیت موضوع در این مقاله درصدد برآمدیم تا تاثیر تمرکززدایی مالی را که با سه شاخص تمرکززدایی درآمدی، تمرکززدایی از مخارج عمرانی ملی و تمرکززدایی از مخارج عمرانی تخصیصی به استان ها تعریف شده است، بر رشد اقتصادی استان ها ارزیابی کنیم. پس از آزمون پایایی متغیرها و تایید روابط بلند مدت بین متغیرهای الگو با استفاده از آزمون های پدرونی و کائو ، اثر تمرکززدایی مالی بر رشد اقتصادی استان ها طی سال های 1379-1386 مبتنی بر روش حداقل مربعات تعمیم یافته، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد بین تمرکززدایی از اعتبارات عمرانی ملی و تمرکززدایی از اعتبارات عمرانی تخصیصی به استان و رشد اقتصادی استان ها یک رابطه خطی مثبت وجود دارد به نحوی که با افزایش یک درصد در تمرکززدایی مالی، رشد اقتصادی استان ها تا 6/. درصد افزایش می یابد اما بین تمرکززدایی درآمدی و رشد اقتصادی استان ها، یک رابطه غیرخطی برقرار است . اگر تمرکززدایی درآمدی در استان ها تا سطح 85 درصد افزایش یابد، می توان رشد اقتصادی استان ها را افزایش داد.

صنعت گردشگری یکی از پر رونق ترین صنایع جهان در بخش خدمات است و رشد این صنعت علاوه بر توسعه زیرساخت های ضروری مستلزم انجام مطالعات گسترده در زمینه آثار این صنعت، عوامل مؤثر در جذب گردشگر و همچنین مطالعه در خصوص رفتار گردشگران است. ریسک های استنباط شده مرتبط با سفر به یک مقصد گردشگری یکی از مهمترین عوامل بازدارنده سفر گردشگران به آن مقصد گردشگری است. از این رو هدف مقاله حاضر شناسایی و گونه شناسی ریسک های استنباط شده گردشگران خارجی جهت سفر به شهر اصفهان است. جامعه آماری این پژوهش شامل گردشگران خارجی می باشد که در ماه های فروردین و اردیبهشت سال 1391 به شهر اصفهان سفر کرده اند. از این جامعه نمونه ای به حجم 300 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش پرسشنامه محقق ساخته ای حاوی 29 سؤال برای شناسایی و گونه شناسی ریسک های استنباط شده گردشگران خارجی جهت سفر به شهر اصفهان مورد استفاده قرار گرفت. به این منظور پرسشنامه در اختیار چند نفر از اساتید رشته مدیریت قرار گرفت و سپس با اعمال برخی اصلاحات پرسشنامه نهایی تهیه شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد گردشگران خارجی سفر کرده به شهر اصفهان دارای چهار نوع ریسک برای سفر به این شهر بوده اند که شامل ریسک های سلامتی، فرهنگی و اجتماعی، جانی و اقتصادی است.

این جستار شگرد روایی « گفتمان غیرمستقیم آزاد» را در رمان لب بر تیغ حسین سناپور بررسی می کند. پس از بحثی دربار? ساختار روایت در این رمان، شیوه های چهارگان? بازنمود گفتمان شخصیت ها در روایت های داستانی با ذکر نمونه هایی معرفی می شوند. از آن میان، گفتمان غیرمستقیم آزاد اهمیتی ویژه دارد، زیرا یگانه سبک روایی است که موجب ابهام و تکثر معنای متن می شود. در بخش پایانی مقاله، با تحلیل دو قطعه از رمان لب بر تیغ نقش شگرد گفتمان غیرمستقیم آزاد در روایت این داستان توضیح داده می شود. بحث اصلی این مقاله آن است که کاربرد گفتمان غیرمستقیم آزاد موجب می شود که گفتمان راوی و گفتمان شخصیت کانونی ساز به طور هم زمان در متن حضور داشته باشند، به گونه ای که نتوان یکی را بر دیگری غالب دانست. در نتیجه، گفتمان روایت میان عینیت و ذهنیت نوسان پیدا می کند و چندصدایی می شود، زیرا صدای راوی و صدای شخصیت ها مدام در حال گفت وگو با یکدیگرند.